Maurice van Tellingen, Wipkip, 2025
MDF, staal, verf, kunststof, glazen stolp. b. 25 - h. 12,5 - d. 30 cm.(glazen stolp) Editie van 10
Lies Neve, Studie_of_Hands_on_white_carpet_#2, 2o25
Photograph
Playtime: Lies Neve and Maurice van Tellingen
Recent video, photography and sculpture
22 November - 20 December 2025
English:
Van Tellingen and Neve tamper with reality. They shift and tweak the rules of the game, and immediately the game becomes strange and absurd, or it turns out that reality was actually already strange and absurd.
Maurice van Tellingen recreates reality in miniatures. Small and innocent, in a format that is often used to make toys for children. In this exhibition, he shows a number of works in which play is depicted. Children playing in the sandbox or on a swing, but also the big human games of motorboating or soccer. Atmospheric and recognisable situations that evoke a certain tenderness, but at the same time, the essence of play is sorely lacking. There is no one to be seen and no fun to be found. It is a sad situation, but fortunately with a tragicomic undertone.
Lies Neve manipulates reality through transposition. Her series, in which the extremities of our limbs play the leading role, hands and feet are portrayed as contemplative characters in a game with their self-image. In the video “Self-reflection for Feet,” the feet engage in the game we can’t get enough of these days; with every swipe, the feet are confronted with a different image of themselves.
In her “Enchanted Screen”, stills from early films that play with special effects form the basis for collages that come to life through light. They are allegorical representations featuring the painter and his conducting model, the sculptor with a miniature of his work, and death reassembling a man.
nederlands:
Van Tellingen en Neve morrelen aan de werkelijkheid. Ze schuiven en trekken wat aan spelregels en direct wordt het spel vreemd en absurd of het blijkt dat de realiteit eigenlijk al vreemd en absurd was.
Maurice van Tellingen bootst de werkelijkheid na in miniaturen. Klein en onschuldig, het is een vorm die niet voor niets gebruikt wordt om speelgoed voor kinderen te maken. In deze tentoonstelling laat hij een aantal werken zien waarin bovendien juist het spel verbeeld wordt. Het kinderspel in de zandbak of op een schommel maar ook het grote mensenspel van de motorboot of het voetbal. Sfeervolle en herkenbare situaties die een zekere vertedering oproepen, maar tegelijkertijd ontbreekt schrijnend de essentie van het spel. Er is geen mens te bekennen en geen plezier te bespeuren. Het is een treurige toestand maar gelukkig met een tragikomische toon.
Lies Neve morrelt aan de realiteit door verwisseling. In de serie waarin de eindpunten van onze ledematen de hoofdrol spelen, worden handen en voeten als beschouwende personages opgevoerd in een spel met hun zelfbeeld. In de video ‘Self-reflection for Feet’ beoefenen de voeten het spel waar we tegenwoordig niet genoeg van kunnen krijgen; de voeten zien zich bij elke swipe met een ander beeld van zichzelf geconfronteerd.
In ‘Enchanted screen’ vormen stills uit vroege films waarin met trucage wordt gespeeld, de basis voor collages die tot leven komen door licht. Het zijn zinnebeeldige voorstellingen met de schilder en zijn dirigerend model, de beeldhouwer met een miniatuur van zijn werk, en de dood die een man opnieuw assembleert.
Van Tellingen and Neve tamper with reality. They shift and tweak the rules of the game, and immediately the game becomes strange and absurd, or it turns out that reality was actually already strange and absurd.
Maurice van Tellingen recreates reality in miniatures. Small and innocent, in a format that is often used to make toys for children. In this exhibition, he shows a number of works in which play is depicted. Children playing in the sandbox or on a swing, but also the big human games of motorboating or soccer. Atmospheric and recognisable situations that evoke a certain tenderness, but at the same time, the essence of play is sorely lacking. There is no one to be seen and no fun to be found. It is a sad situation, but fortunately with a tragicomic undertone.
Lies Neve manipulates reality through transposition. Her series, in which the extremities of our limbs play the leading role, hands and feet are portrayed as contemplative characters in a game with their self-image. In the video “Self-reflection for Feet,” the feet engage in the game we can’t get enough of these days; with every swipe, the feet are confronted with a different image of themselves.
In her “Enchanted Screen”, stills from early films that play with special effects form the basis for collages that come to life through light. They are allegorical representations featuring the painter and his conducting model, the sculptor with a miniature of his work, and death reassembling a man.
nederlands:
Van Tellingen en Neve morrelen aan de werkelijkheid. Ze schuiven en trekken wat aan spelregels en direct wordt het spel vreemd en absurd of het blijkt dat de realiteit eigenlijk al vreemd en absurd was.
Maurice van Tellingen bootst de werkelijkheid na in miniaturen. Klein en onschuldig, het is een vorm die niet voor niets gebruikt wordt om speelgoed voor kinderen te maken. In deze tentoonstelling laat hij een aantal werken zien waarin bovendien juist het spel verbeeld wordt. Het kinderspel in de zandbak of op een schommel maar ook het grote mensenspel van de motorboot of het voetbal. Sfeervolle en herkenbare situaties die een zekere vertedering oproepen, maar tegelijkertijd ontbreekt schrijnend de essentie van het spel. Er is geen mens te bekennen en geen plezier te bespeuren. Het is een treurige toestand maar gelukkig met een tragikomische toon.
Lies Neve morrelt aan de realiteit door verwisseling. In de serie waarin de eindpunten van onze ledematen de hoofdrol spelen, worden handen en voeten als beschouwende personages opgevoerd in een spel met hun zelfbeeld. In de video ‘Self-reflection for Feet’ beoefenen de voeten het spel waar we tegenwoordig niet genoeg van kunnen krijgen; de voeten zien zich bij elke swipe met een ander beeld van zichzelf geconfronteerd.
In ‘Enchanted screen’ vormen stills uit vroege films waarin met trucage wordt gespeeld, de basis voor collages die tot leven komen door licht. Het zijn zinnebeeldige voorstellingen met de schilder en zijn dirigerend model, de beeldhouwer met een miniatuur van zijn werk, en de dood die een man opnieuw assembleert.